Artykuły pochodzą z Serwisu https://terapiatraumy.pl/, udostępnione za zgodą autorów: Małgorzata Sieczkowska, Zenon Mazurczak
Somatic Experiencing®
to krótkoterminowa metoda leczenia traumy,
należąca do nurtu obejmującego pracę ze świadomością ciała (body-mind therapy). Neurobiologiczne podstawy tego podejścia w połączeniu z najnowszą wiedzą nt. stresu pourazowego, pozwoliły stworzyć spójną metodę, którą chętnie praktykują lekarze i terapeuci różnych specjalności.
Metoda SE jest stosowana w leczeniu zaburzeń post-traumatycznych, ze szczególnym pożytkiem w leczeniu traumy szokowej: od przypadkowych upadków i zranień, poprzez psychofizyczne następstwa wypadków samochodowych, inwazyjnych procedur medycznych, nieoczekiwanego ataku i traumy przemocy domowej, aż do leczenia przeżyć wojennych i następstw katastrof naturalnych.
Metodę SE stosuje się także w terapii traumy okresu rozwojowego, w leczeniu urazów psychicznych i emocjonalnych, w tym urazu bycia świadkiem zdarzeń traumatycznych. SE ma również zastosowanie w leczeniu późnych następstw traumy, wyrażających się w przewlekłych zaburzeniach typu: chroniczne zmęczenie, fibromialgia, przewlekła depresja, uogólniony ból, i inne. SE należy do tzw. naturalistycznych szkół terapii, odwołuje się do naturalnych procesów samonaprawczych w ciele, oferuje potężne i rozbudowane instrumentarium lecznicze.
terapiatraumy.pl/2012/08/15/wprowadzenie-do-somatic-experiencing
Tygrys – ikona SE
Wizerunek tygrysa stał się ikoną SE.
Tygrysy malowane przez amerykańskiego malarza Guy’a Cocheleach’a, są publikowane w niemal wszystkich książkach Petera A. Levine’a.
Pierwsza pacjentka Levine’a, której w swoich publikacjach nadał imię Nancy, od wielu lat doznawała silnych ataków paniki i jeden z nich pojawił się nieoczekiwanie podczas sesji terapeutycznej. Podczas gdy pacjentka była u szczytu lękowego pobudzenia, Levine zauważając, że przebiera nogami jak w ucieczce, na moment stał się z pacjentką jakby jednym umysłem, połączył się z nią nieświadomie i w wewnętrznym obrazie zobaczył skaczącego tygrysa. Krzyknął wówczas do niej: „Nancy, Tygrys!” – wyzwalając tym samym w całym ciele pacjentki skoordynowaną ucieczkę przed domniemanym tygrysem, a w istocie umożliwiając jej na poziomie fizjologicznym, dokończenie procesu ucieczki ze szpitala, z sytuacji opresyjnego zabiegu medycznego, odbieranego przez ciało dziecka, jako inwazja i zagrożenie życia.
Pacjentka przebyła w dzieciństwie operację wycięcia migdałków. Jej pobudzona podczas chirurgicznego zabiegu energia, nie mając szans na rozładowanie w ucieczce czy obronie, na wiele lat przeszła w zamarcie; a później błąkała się w jej ciele i umyśle, bez pamięciowego kontaktu ze zdarzeniem, pod postacią nagłych ataków paniki. Dopiero doświadczenie ataku paniki w gabinecie Levine’a, pod ochroną i przewodnictwem terapeuty i tenże wyimaginowany Tygrys zmusił ją do ucieczki i pozwolił po dwudziestu latach dokończyć biologiczny- energetyczny i fizjologiczny – proces rozładowania traumy.
terapiatraumy.pl/2012/08/13/tygrys-ikona-se
Dr Peter A. Levine,
twórca SE, Somatic Experiencing® Dyrektor edukacyjnej i badawczej organizacji non-profit Somatic Experiencing Trauma Institute zajmującej się leczeniem i zapobieganiem skutkom traumy na całym świecie. Zdobył doktorat z biofizyki medycznej i psychologii. W trakcie 45 letniej kariery naukowej zajmował się badaniem stresu i traumy. Jest autorem wielu publikacji naukowych i popularnonaukowych.
Strona domowa doktora Petera A.Levine’a http://somaticexperiencing.com/
Peter Levine pracował jako konsultant do spraw stresu dla NASA w trakcie prac nad programem kosmicznym. Nauczał w ośrodkach terapeutycznych, szpitalach, i klinikach na całym świecie. Był członkiem grupy zadaniowej w ramach projektu Psychologists for Social Repsonsibility w zakresie reagowania na katastrofy i konflikty etniczne.
http://terapiatraumy.pl/2012/08/14/dr-peter-a-levine
Sesja terapeutyczna SE jest sesją indywidualną.
Zasadniczo nie pracuje się tą metodą w grupie. Proces terapeutyczny obejmuje m.in. umiejętne zawiadywanie Pobudzeniem, występującym podczas leczniczego procesu tzw. renegocjowania traumy. Doświadczono, że członkowie grupy, czyli świadkowie pracy indywidualnej na tle grupy, sami często rezonują pobudzeniem, wynikającym z własnych, podobnych lub zbliżonych, przeżyć traumatycznych. Doświadczają tego terapeuci, odbywający w dużych grupach, swoje szkolenie z SE.
Podczas szkolenia psychoterapeutów istnieje jednak wsparcie w postaci wzajemnej pracy w parach, możliwości równoległego odbywania własnych sesji terapeutycznych SE oraz superwizji. Poza sytuacją szkoleniową, właśnie z powodu łatwego i nadmiernego pobudzania się własnych przeżyć traumatycznych, nie stosujemy SE w przebiegu terapii grupowej. Jeden terapeuta – jeden pacjent!