W pracy terapeutycznej w różnych momentach terapii pytamy klienta o zasoby, aby uspokoić jego system nerwowy poprzez obniżenie aktywacji w układzie współczulnym. Jest to moment regulacji, dzięki któremu klient stabilizuje się i wraca do równowagi.
Wchodzenie w zasoby i aktywacja przywspółczulna wycisza oś podwzgórze-przysadka-nadnercza, zatrzymuje uwalnianie kortyzolu i adrenaliny. Uśmiech na twarzy, wspomnienie bliskiej osoby, zabawnej czy wspierającej sytuacji lub wspomnienie pysznego jedzenia skutkuje wyrzutem do krwioobiegu endorfin, serotoniny i oksytocyny. Nie tylko stabilizujemy klienta neurofizjologicznie, uspokajamy go i dajemy mu szansę odpocząć ale też na końcowym etapie wzmacniamy jego poczucie pewności siebie, poczucie własnej wartości i sprawczości, posiadania wpływu na własne życie.
Podczas sesji niezmiernie ważne jest odwoływanie się do zasobów klienta. Pod pojęciem zasobów mieści się wszystko to, z czego możemy czerpać siłę, co nas wspiera, wzmacnia, zasila, uspokaja, cieszy, stabilizuje. Zasoby wywołują w nas pozytywne emocje, radość, poczucie szczęścia lub spełnienia. Dodają nam pewności siebie lub odwagi, wzmacniają nasze poczucie własnej wartości, motywują nas do dalszych działań. Poszukując naszych zasobów możemy kierować swoją uwagę do wewnątrz i na zewnątrz, ponieważ zasoby mogą pochodzić z obu tych przestrzeni.
Zasoby wewnętrzne to nasze zdolności i umiejętności, nasze kompetencje i pozytywne cechy, które zauważamy. Czasem są to cechy charakteru a czasem coś związanego z naszym wyglądem. Nie tylko inteligencja, doświadczenie czy mądrość życiowa może być atutem. Czasem jest to umiejętność słuchania drugiego człowieka, umiejętność rozładowywania sytuacji, poczucie humoru, wrażliwość, ciekawość czy wytrwałość ale też poczucie, że jesteśmy dobrymi kierowcami, umiemy świetnie gotować, mamy duże i silne ręce, miękki, aksamitny głos czy ładne oczy.
Może to być działanie, w którym się sprawdzamy, przynoszące nam satysfakcję i różnego rodzaju gratyfikacje, wywołujące uspokajające i przyjemne emocje i dające poczucie wewnętrznej mocy i sprawczości.
Zasoby zewnętrzne to to, co nas otacza i jest czynnikiem sprzyjającym rozluźnieniu, uspokojeniu, ugruntowaniu. To nasi ukochani bliscy, rodzina i przyjaciele. To nasz dom, nasze terytorium, w którym czujemy się bezpiecznie. Nasze zwierzęta, ulubione przedmioty, książki, filmy, zasoby materialne ale też miejsca, z którymi jesteśmy związani emocjonalnie, przyroda, wyjazdy, czas wolny.
Czasem zasobem są rzeczy drobne, zapach czekolady, muzyka, zapach kwiatów, dobry sen, filiżanka kawy. Uświadomienie sobie, że jestem, żyję, przetrwałam, przeżyłem, dałem radę, pokonałam to…
Osoby podejmujące próby samobójcze to osoby, które w swoim życiu nie są w stanie znaleźć ani jednego zasobu lub zasoby, które widzą wydają im się nic nie warte. Przywracanie takich osób do życia to długa droga, budowania całej sieci wsparcia psychicznego i fizycznego, rozpoznawania i nazywania zasobów, układania na nowo z kawałków własnego życia.
Ogromnie ważne jest abyśmy utrzymywali stały kontakt z tym, co nas wspiera i zasila. Budujmy trwałe relacje, które są bogactwem na długi czas. Pielęgnujmy to, w czym jesteśmy dobrzy, bo to nasz kapitał. Każdy z nas potrafi robić coś wyjątkowo i niepowtarzalnie, każdy ma jakieś dobre strony i atuty, które go wyróżniają. I zawsze jest coś, co uwielbiamy. Pamiętajmy o tym i pielęgnujmy naszą obfitość.
Klaudia Angela Grabska